Ponure pożegnanie

18 lutego 2020 r: To był wieczór, kiedy spacerowałem po pięknym parku w koszulce Arsenal. Chłodna bryza łaskotała mnie w oczy. Cieszyłem się kuszącą naturą, a wokół mnie był spokojny spokój. I skrzyżowałem ścieżki z piękną dziewczyną. Będąc skromnym, po prostu spojrzałem na dziewczynę i bojąc się kontaktu wzrokowego, zacząłem patrzeć w przeciwnym kierunku. Ku mojemu zdziwieniu dziewczyna podeszła do mnie i powiedziała: „Czy kochasz Arsenal”?!

- Tak - powiedziałem ze zdumieniem.

Ale podczas tej krótkiej rozmowy, kiedy nasze oczy się spotkały, mogłem zobaczyć iskrę, która zapaliła się między nami. Magia, która została wyraźnie zauważona. Byłem zachwycony jej orzechowymi oczami, brązowymi włosami i szerokim uśmiechem w świetle dnia, które z łatwością mogły oświecić złamaną duszę. Później opowiedziała mi, że technika Arsene Wengera już nie działa. Byłem oszołomiony. Ironia polega na tym, że koszulka Arsenal, którą założyłem była mojego brata, a potem zacząłem udawać, że kocham Arsenal.

Dalsze czytanie: Crush Of A Shy Guy

„W końcu trudno jest znaleźć słodką dziewczynę, która kocha piłkę nożną”, jak przekonałem swoje trzepoczące serce. Nazywała się „Cecilia”. Miałem z nią naturalny związek i czułem się, jakby była brakującym elementem mojej układanki. Cecilia była głodna, ja też, poszliśmy do pobliskiego kiosku i przypadkowo wykrzyknęliśmy „One Chicken tikka”. To był wyjątkowy moment, kiedy mieliśmy podobne zainteresowanie jedzeniem. Pierwsze spotkanie zakończyliśmy wymianą numerów telefonów.

Potrzeba było trzech lat, aby zostać kochankiem od zupełnie obcej osoby. Byłem zaskoczony, co może zrobić tikka z kurczaka z arsenałem. Razem podróżowaliśmy po świecie, a jej ręka idealnie splotła moją. Niemal każdego wieczoru rozmawiamy o gwiazdach, polityce, ludziach i życiu. Byłem zachwycony. Była czerwona w moim bezbarwnym świecie. Świat wydawał się lepszym miejscem, kiedy spędzaliśmy ze sobą czas. A teraz jesteśmy w silnym związku. Znalazłem pocieszenie w Cecilii. Kochałem w niej dziecko; Robiliśmy wszystkie urocze rozmowy wideo, losowe selfie, a nawet oglądaliśmy razem straszne horrory.

Dalsze czytanie: Historia jednostronnego kochanka

Aby dodać wisienkę na torcie, nasi rodzice również zgodzili się na nasze małżeństwo. Oboje byliśmy szczęśliwi i po tym marzyłem o oceanach.

18 lutego 2020 r: Po trzech latach zdecydowaliśmy się pójść do parku, w którym wszystko się zaczęło. W tym miejscu było coś wyjątkowego. Poszliśmy na przejażdżkę. Cecilia powiedziała mi: „Tym razem nie podzielę się tikką z kurczakiem” - powiedziała rumieniąc się.

- Okej - powiedziałem chichocząc

Cecilia poszła do sklepu, ale w drodze powrotnej została uderzona przez wywrotkę. Serce mi opadło, gdy próbowałem krzyczeć, ale gardło mi się zakrztusiło. Podniosłem jej ciało i pojechałem samochodem jak Ferrari do szpitala. Czułam łzy w oczach, ale nic nie mogło ich powstrzymać. Poinformowałem rodziców Cecilii o wypadku.

W końcu po 3 godzinach agonii lekarz wyszedł z OIOM-u i powiedział, że operacja się udała, ale jej stan jest nadal bardzo krytyczny. Nalegałem moich rodziców, że chcę pozostać na OIOM-ie z Cecilią, na co się zgodzili. Siedziałem obok niej na stołku i nagle zasnąłem.

Dalsze czytanie: Jak rozmawiać z dziewczynami: na wypadek, gdybyś wzdrygnął się na samą myśl!

We śnie Cecilia podbiegła do mnie z kurczakiem w dłoni. Powiedziała mi, że to ostatnia tikka z kurczaka, którą razem dzielimy. Cecilia przytuliła mnie i powiedziała „Do widzenia”. Obudziłem się i pierwszą rzeczą, jaką zobaczyłem, Cecilię nie było już na łóżku. Moje serce znowu opadło, jakby to się stało? Gdzie ona jest?

Wyszedłem poza OIOM i zobaczyłem płacz jej rodziców. Cecylii już nie było i była martwym ciałem. Zostawiła mnie tego samego dnia, w którym się poznaliśmy, 18 lutego żegnając się we śnie. To był dla mnie koniec. Dziewczyna, którą kochałem przez trzy lata, już nie istniała i zostawiła moje życie w nieładzie.

Biblia opisuje siedem różnych rodzajów piekła. Ósemka musi być miłością, której nie możemy poślubić.

18 lutego 2020 r: Tego samego dnia po dziesięciu latach wróciłem do tego samego szpitala, tym razem z żoną. Moja żona urodziła naszą Córkę i urodziła się dokładnie o 11:11. Wyglądała tak słodko i niewinnie. Żona zapytała mnie, jak powinniśmy ją nazwać?

Cecilia, odpowiedziałem.

Ty, krąg.
Ja, styczna.
Było nam przeznaczone spotkać się tylko raz.