Najpierw zerwaliśmy, a potem się pobraliśmy; To jest to, co się stało

Wiem, że każda dziewczyna, która przeczyta tę historię, w jakiś sposób się z nią połączy.

Jak mogę być taka pewna?

Cóż… Wszystko zaczęło się, kiedy byłem w liceum. Zakochałem się w najpopularniejszym tam chłopaku, prawda. To już zaczyna brzmieć jak romantyczny film, ale przysięgam ci, że to nie było nic takiego.

Jakoś zwróciłem jego uwagę i zaczęliśmy się spotykać. Byłem w nim zakochany. Był moim pierwszym wszystkim.

Naprawdę mnie ranisz, więc dlaczego udajesz, że nic się nie wydarzyło?

Wierzyłem, że nie ma nikogo, kto mógłby go kiedykolwiek zastąpić i chyba miałem rację. I tak, jestem pewien, ponieważ w późniejszym życiu próbowałem go zastąpić i nigdy nie działało.

A więc co stało się później?

Nie mogę być całkowicie pewien, co nas rozdzieliło. Czy oddaliliśmy się od siebie? Czy chcieliśmy poznać innych ludzi, inne opcje w życiu?

Najwyraźniej myśleliśmy, że w miłości i życiu jest więcej niż ze sobą nawzajem i oboje szukaliśmy swojego przeznaczenia.

6 rzeczy, które się wydarzyły, gdy opuściłem prawie mój związek

Wiele lat później znaleźliśmy go w swoich ramionach.

Nie mogę powiedzieć, że spędziłem te wszystkie lata osobno, rozpamiętując nasz przeszły związek. Tęskniłem za nim? oczywiście zrobiłem.

W jakiś sposób udało mi się uwierzyć, że spędzony z nim czas na zawsze pozostanie pięknym wspomnieniem, ale nigdy więcej nie byliśmy przeznaczeni.

Ilekroć o nim myślałem, myślałem, że był wspaniałą częścią moich młodzieńczych lat i muszę przyznać, że czasami wyobrażałem sobie, że jesteśmy razem.

Mimo to wierzyłem, że nasz związek był tak niesamowity, ponieważ byliśmy młodzi, beztroscy i wolni, i że niewiele miało to wspólnego z tym, jak kompatybilni byliśmy.

Czasami wyobrażałem sobie, jak wyglądałby nasz związek w prawdziwym, dorosłym świecie.

6 rzeczy, które się wydarzyły, gdy opuściłem prawie mój związek

Nigdy nie mogłem wymyślić niczego, co powstrzymałoby nas przed byciem idealną parą, ale wciąż ukrywałem te myśli, myśląc, jak dziecinnie byłem.

Nie wiedziałem już nawet, kim on jest. W tamtym momencie nie widzieliśmy się od lat i nie byłem nawet pewien, czy go rozpoznam, gdy go zobaczę.

Szedłem dalej swoim życiem, szukając prawdziwej miłości.

Było kilku mężczyzn, z których każdy sprawiał, że czułem, że mogą być dla mnie idealnym wyborem, ale jakoś nigdy im nie wystarczało.

Coś brakowało i nigdy nie mogłem wskazać, co to było, ale uczucie pustki towarzyszyło mi przez wszystkie moje doświadczenia w związku.

Czy kiedykolwiek myślałem, że to moja miłość do niego sprawiła, że ​​tak się poczułem? Nie, ponieważ nigdy nie myślałem o tym w ten sposób.

Wiem teraz, że zawsze był częścią mojego serca i duszy, ale wtedy byłam tego całkowicie nieświadoma.

Wiem, że romantycy wśród Was chcieliby usłyszeć, że kiedy pierwszy raz się spotkaliśmy, były to tylko tęcze, motyle i fajerwerki i przykro mi, że was zawiodłem, ale tak nie było.

Gdy widzieliśmy się pierwszy raz od wielu lat, po prostu cieszyliśmy się, że możemy się ponownie połączyć i porozmawiać przez chwilę.

Nic niesamowitego się nie wydarzyło. Nie wpadłam w jego ramiona, mówiąc mu, że jest miłością mojego życia czy coś w tym rodzaju.

Umówiliśmy się na ponowne spotkanie. Pamiętam, że tej samej nocy, kiedy go zobaczyłem, poczułem się jakoś spokojny. To było tak, jakby wszystko zaczęło się układać.

Mimo to nie wiedziałem, co się dzieje, aż do dużo, dużo później.

Powoli zaczęliśmy znowu umawiać się na randki i wiecie co? Pobraliśmy się i mieliśmy piękną rodzinę.

Ilekroć ludzie pytali nas, jak się poznaliśmy, zawsze im mówiłem, że to nic specjalnego, tylko dwoje ukochanych ze szkoły średniej, którzy skończyli razem.

Teraz, kiedy o tym myślę, nasza historia jest wyjątkowa.

To historia dwóch dusz, które miały być razem i które odnalazły drogę do siebie.

Teraz wiem, że nie ma nic bardziej wyjątkowego, co może ci się przytrafić niż szczęście, że znalazłeś swoją bratnią duszę.

Chciałbym pomyśleć, że nam dwoje jakoś to się stało, ale tak naprawdę nie. To było przeznaczenie.