Znalazłem miłość swojego życia, ale ty nie

Dopóki nie przyszedłeś do mojego życia, byłem trochę pesymistą w kwestii miłości.

Nie chodzi o to, że w to nie wierzyłem (bo wierzyłem), po prostu chodziło o to, że nie byłem do końca przekonany, że może to trwać całe życie .

Nawet mówienie, że wydaje się to trochę zniechęcające, prawda??

Ale wtedy się stało. Wkroczyłeś w moje życie i zmiotłeś mnie z nóg tak szybko, że nie miałem czasu na reakcję.

Życie samotne mnie nie wybrało, wybrałem życie samotne

W jakiś sposób udało ci się sprawić, żebym zobaczył, że wieczność JEST możliwe i powoli zacząłem zmieniać zdanie. TY to zrobiłeś.

Sprawiłeś, że poczułem się bardziej kochany, niż myślałem, że to możliwe, aw zamian głupio zacząłem wierzyć, że może na zawsze było w kartach dla mnie.

Czułem, że naprawdę możesz być moim szczęśliwie i długo.

Sprawiłeś, że cieszyłem się słońcem o wiele bardziej i łatwiej znosiłem burze, wiedząc, że jesteś tam ze mną.

Zmieniłeś moje zdanie na temat wszystkiego.

Nie przetrwaliśmy, ponieważ już kochałeś inną osobę - siebie

Ale potem wyszedłeś.

Bez znaku, bez ostrzeżenia ani niczego, co mogłoby mnie na to przygotować. Niespodziewanie zniknąłeś z mojego życia i zostawiłeś mnie wiszącego na włosku.

Myślałem tylko: „Dlaczego?” Co mogło się wydarzyć, że zmieniłeś zdanie na mój temat?

Jak mogłeś wejść w moje życie jak płonąca burza i sprawić, że trzęsę się z podniecenia, tylko po to, by pewnego dnia zdecydować, że nie jestem już warta kłopotów?

Czy właśnie pewnego dnia obudziłeś się i zdecydowałeś, że nie wystarczy??

Nie przetrwaliśmy, ponieważ już kochałeś inną osobę - siebie

Czy była to świadoma decyzja, aby wkroczyć w moje życie i zamienić mnie w wiecznego optymistę miłości, a potem odejść bez śladu, TYLKO kiedy zacząłem myśleć, że jesteś tym jedynym dla mnie?

Czy moja twarz nie była już tą, przy której chciałeś się obudzić??

A może twoja wiara w to, co mieliśmy, była tak słaba, że ​​poddałeś się w chwili, gdy poczułeś, że opuszczasz swoją strefę komfortu?

Cokolwiek to jest, muszę wiedzieć. Muszę jakoś być w porządku, zmieniając moje przekonania dla CIEBIE, tylko po to, by wisieć w ciemności. Jak możesz oczekiwać, że wszystko mi się z tym zgadza?

Może brak zamknięcia, który otrzymałem, powinien być moją zbawczą łaską. Może gdybym wiedział, co sprawiło, że odeszłaś tak nagle, byłbym zdruzgotany i nie byłbym w stanie sobie z tym poradzić.

Może powinienem znaleźć ukojenie w twoim braku uczciwości?

Teraz wiem tylko, że muszę o tobie zapomnieć. Muszę zapomnieć, że kiedykolwiek cię kochałem. Muszę zapomnieć, że kiedykolwiek pozwoliłem ci wmówić mi coś, co ostatecznie wydaje się teraz tak naciągane.

Ale czy to ironiczne? Facet, który sprawił, że uwierzyłem w coś, o czym nigdy nie myślałem, że jest możliwe, okazuje się facetem, który mnie zmiażdżył i sprawił, że żałowałem, że pozwoliłem mężczyźnie mieć nade mną taką władzę.

To, nad czym teraz pracuję, to nauczenie się wybaczania sobie, że wymagam od ciebie zbyt wiele. Wybaczyć sobie, że byłem tak odurzony Twoją „miłością”, że zlekceważyłem własne przekonania.

Uczę się wybaczać sobie, że tak bardzo cię trzymałem, chociaż cię już tu nie ma, czego prawdopodobnie nigdy nie uzyskam wyjaśnienia.

Może przyszedłeś do mojego życia z jakiegoś powodu. Może miałeś mnie nauczyć, że to, do czego byłem tak sceptyczny, nie jest tak niemożliwe, jak się wydaje.

Może odegrałeś jakiś cel w moim życiu, a ja nie widziałem tego z powodu urazy, którą żywiłem do ciebie przez tak długi czas. Postanawiam w to wierzyć. Potrzebuję tego, aby zachować własne zdrowie psychiczne.

Może po prostu nie było nam to przeznaczone i powinienem po prostu nauczyć się z tym żyć. Tak jest łatwiej.

Bóg wie, że kochałem cię bardziej niż sam wszechświat.

Ale teraz widzę, że zostałeś wysłany do mnie, aby nauczyć mnie czegoś o miłości, czegoś, czego prawdopodobnie nigdy bym się nie nauczył, gdyby nie ty.

Postanawiam uwolnić się od złości. Nie pytam już siebie: „Dlaczego?”

Idę dalej, z podniesioną głową i bez urazy w duszy. Wiem, że wszystko dzieje się z jakiegoś powodu i od teraz pozwolę sobie na to.