Nienawidzę siebie za to, że wciąż cię kocham

Myślałem, że nigdy nie będę się tak czuł, myślałem, że mam wszystko pod kontrolą, ale tutaj jestem rozdarty między miłością własną a miłością do ciebie. Każdego dnia walczę z tymi wszystkimi emocjami, które są we mnie. W jednej chwili tak bardzo cię pragnę, aw innym nienawidzę siebie za to, że wciąż cię kocham. Wszystkie wspomnienia, które razem przeżyliśmy, przychodzą mi do głowy i przez chwilę czuję się miła, kochana i szanowana.

Ale potem, w mgnieniu oka, pojawiają się mroczne myśli, te, które sprawiają, że płaczę do snu i szlocham. I czuję się jak kupa gówna. Czuję, że nie mogę już żyć po tym wszystkim, co mi się przydarzyło. Nie mogę nie myśleć, czy kiedykolwiek ci wystarczyło. Niemożliwe jest spędzenie tyle czasu z kimś, kogo kochasz, a potem wyrwanie go z serca w ciągu sekundy. Nie można zapomnieć i iść dalej. Przynajmniej dla mnie. Wiem, że nie powinnam o tobie myśleć i wracać do ciebie, ale nadal to robię. Boże, nie potrafię wyjaśnić, jak bardzo nienawidzę siebie za takie uczucia.

Ponieważ nawet jeśli zraniłeś mnie jak nikt wcześniej, nadal cię kocham. Nadal chcę, żebyś był blisko. Twoje ręce wciąż mogą mnie uspokoić, a twoje pocałunki mogą uleczyć każdą moją ranę. I nienawidzę, że masz nade mną taką władzę. Nienawidzę tego, że nie mogę cofnąć swojego życia. Nienawidzę, że znowu nie mam kontroli nad wszystkim. Ale zdaję sobie sprawę, że serce nie jest czymś, co można kontrolować. Przestanie cię kochać, gdy nadejdzie właściwy czas. Ale do tego czasu będę się tak czuł. Poczuję się niczym, jak osoba bez wartości, jak ktoś, kto nie ma żadnego celu na tym świecie. A jedyną winną za to jesteś ty!

TY TY TY! Jesteś przyczyną wszystkich moich lęków. Jesteś winny złamania mi serca i spowodowania, że ​​czuję się w ten sposób. I nawet jeśli widzisz, że cierpię w ten sposób, nie masz litości. W ogóle o mnie nie dbasz i nie chcesz już, żebym był blisko. Dla ciebie miłość nie jest tak świętą rzeczą, jak dla mnie. Ale niestety zdałem sobie z tego sprawę za późno. Zrozumiałem to, gdy moje serce było już złamane. Wiem, że powrót do zdrowia zajmie mi dużo czasu. Ponieważ taka miłość nie zdarza się codziennie. Dzieje się to tylko raz w życiu. Ale szkoda, że ​​to nie było prawdziwe. Szkoda, że ​​nie mogliśmy przetrwać i szkoda, że ​​nigdy nie kochałeś mnie tak, jak ja ciebie.

Nienawidzę tego, kim jestem z tobą, więc odchodzę

Wiem, że będę potrzebował trochę czasu, aby się wyleczyć, będę potrzebować trochę czasu, aby wybaczyć sobie, że kocham cię na ślepo, nie prosząc cię o odwzajemnienie w ten sam sposób. Będę potrzebował czasu, aby przestać o tobie myśleć każdego ranka, kiedy otworzę oczy. Będę potrzebował trochę czasu, żeby przestać o tobie myśleć w zimne noce, kiedy zostanę sama. Muszę nauczyć się bardziej doceniać siebie i wrócić na właściwe tory. Wiem, że droga do wyjścia z ciebie będzie długa, ale warto o nią walczyć.

To prawda. Nadal cię kocham, ale nic nie mogę na to poradzić. Nienawidzę siebie za to, że tak się czuję, ale wiem, że pewnego dnia będziesz po prostu złym wspomnieniem. Wiem, że pewnego dnia będę starym sobą i już nigdy więcej o tobie nie będę myśleć. Będziesz po prostu trudną lekcją, którą zdobyłem i dzięki temu będę silniejszy. Obiecuję ci, że pewnego dnia nie będę o tobie myśleć i nie będę wymawiać Twojego imienia w moich snach. Obiecuję, że pewnego dnia nie będę potrzebować twoich toksycznych rąk, żeby mnie przytulić, żeby poczuć się dobrze. Obiecuję, że pewnego dnia nienawidzę cię tak, jak nienawidzę siebie teraz. Obiecuję, że pokonam cię i nie stracę wiary w miłość.

A ty?

Mam nadzieję, że pewnego dnia zdasz sobie sprawę, co mi zrobiłeś. Mam nadzieję, że zobaczysz, że zagrałeś najlepszą kobietę w swoim życiu i mam nadzieję, że poczujesz taką samą dawkę agonii, jaką poczułem, gdy mnie skrzywdziłeś.

I mam nadzieję, że wspomnienie zranienia mnie będzie Cię prześladować na zawsze, ponieważ nie zasłużyłaś na nic lepszego.

Nienawidzę swojego chłopaka: 6 możliwych powodów (i co robić)