Nienawidzę tego, że bez względu na to, co zrobiłem, po prostu nie było wystarczająco dobre

Mój mózg obecnie pracuje po godzinach. Nie mogę nawet zasnąć po całym zamieszaniu tam na górze. W myślach odtwarzam każdą naszą chwilę i analizuję każdą rozmowę, jaką kiedykolwiek odbyliśmy.

Wiem, bezużyteczne. Ale po prostu nie mogę blokować swoich myśli. Chociaż przez większość czasu naprawdę chciałbym.

Wszystkie moje myśli krążą wokół tego samego pytania: „Dlaczego nie wystarczyło?”. Bez względu na to, ile razy powtarzam to w pamięci, nadal nie jestem w stanie pojąć, gdzie dokładnie popełniłem błąd, ponieważ byłem pewien, że zrobiłem wszystko dobrze.

Wydawało się to takie proste i łatwe. Wszystkie składniki udanego związku były tam. Wszystko miało się udać, gdyby była miłość.

Nienawidzę cię, ponieważ sprawiłeś, że zastanawiałem się, dlaczego nie wystarczyło

Jeśli dałeś wszystko, co masz. Gdybyś był tylko sobą. Gdybyś był odważny. Jeśli zaufałeś osobie, z którą byłeś.

Gdybyś był gotowy na kompromis. Gdybyś żył chwilą i dał z siebie wszystko, w końcu by się udało.

Jakoś nigdy tego nie zrobił. I tego nienawidzę. Nienawidzę tego, że bez względu na to, co zrobiłem, to po prostu nie było wystarczająco dobre.

Starałem się pozostać wiernym sobie i zaakceptowałem cię takim, jakim naprawdę byłeś. I spójrzmy prawdzie w oczy, nie byłeś najłatwiejszym człowiekiem, ale kochałem cię tak samo.

Miałeś chwile, kiedy dawałeś mi wszystko, co miałeś, i inne, w których odciągałeś się tak mocno, że nie mogłem cię dosięgnąć. Mimo to moje uczucia i stosunek do ciebie nigdy się nie zmieniły.

Nasz związek nie był porażką, ale przekierowaniem na dobre rzeczy, które nadejdą

Jedna szczęśliwa chwila z tobą wynagrodziłaby wszystkie złe chwile. To mnie wzmocniło. Sprawiło, że bardziej się postarałem.

Sprawiało, że chciałem coraz więcej takich chwil. Więc podniosłem poprzeczkę. Zawsze starałem się być najlepszą wersją siebie.

Miałem też złe dni. Moje emocje oszalały. Byłbym zdenerwowany, zły, przestraszony i wątpiący; w sumie było mi smutno.

Nasz związek nie był porażką, ale przekierowaniem na dobre rzeczy, które nadejdą

To było normalne w moich oczach. Tak musiało być. Takie jest życie, rzeczy się zdarzają i musisz je przetwarzać i radzić sobie z nimi najlepiej, jak potrafisz.

Ty też miałeś złe dni. Miałeś okropne dni i uważałem je za coś nieuniknionego, coś, przez co musiałem pomóc ci przejść.

Zawsze miałem twoje wsparcie. Kiedy wszystko było przeciwko tobie, kiedy burze szalały w twoim życiu, stałem tam tak mocno, jak w te wszystkie szczęśliwe słoneczne dni.

Byłem tam, aby cię wspierać i wierzyć w ciebie, mimo że prawie nigdy nie byłeś przy mnie.

Nie śledziłem, kto daje więcej komu. Dałem z siebie wszystko. Oddałem wszystko bezinteresownie, nie oczekując niczego w zamian.

Byłem szczęśliwy, kiedy cię uszczęśliwiałem. Twój uśmiech był wszystkim, czego pragnąłem w zamian za moje wysiłki.

Może powinienem był śledzić rzeczy, które mi oddawałeś. Może właśnie wtedy wszystko źle zrozumiałem.

Koncentruję się na tobie, na twoich uczuciach, na uszczęśliwianiu cię, że zupełnie siebie zaniedbałem. Zatraciłem się w kochaniu cię.

Naprawdę wierzę, że to jedyna rzecz, którą pomyliłem. Nawet ty nie mogłeś znaleźć wystarczająco dobrego powodu, by mnie wypuścić, kiedy rozpętało się piekło i zdecydowałeś zakończyć to między nami.

Nienawidzę, że tak zostawiłeś. Bez wyjaśnienia na tyle dobrego, żebym mógł spokojnie spać w nocy.

Nienawidzę, że tak łatwo z nas zrezygnowałeś. Nienawidzę, że sprawiłeś, że poczułem się, jakbym marnował na ciebie swój czas. Jakbym zmarnował czas na miłość, która była jednostronna, ponieważ teraz rozumiem, że to wszystko ja. Cała miłość, którą mieliśmy w naszym związku, pochodziła ode mnie i nie mogłem kochać nas obojga.

Nienawidzę, że sprawiłeś, że czuję się bezwartościowy. Nienawidzę tego uczucia nienawiści we mnie.

Nienawidzę, że nadal jesteś moją główną myślą przez cały dzień, ponieważ nie pozwala mi to prawidłowo oddychać. Mam nadzieję, że wkrótce minie.

Dzielenie się z kimś wszystkim i otrzymywanie w zamian bólu jest bardzo bolesne. Ale kto by pomyślał, że ból pomaga ci się uczyć.

I poprzez ten ból powoli zdaję sobie sprawę, że bez względu na to, co zrobiłem, źle czy dobrze, to nigdy nie wystarczyłoby.

Ponieważ robienie wszystkich właściwych rzeczy nie ma znaczenia, jeśli osoba, dla której są przeznaczone, jest zła.