Jest piosenka Jamesa Arthura mówiąca: „Spotkałem cię w ciemności, rozjaśniłeś mnie. Sprawiłeś, że poczułem się, jakbym wystarczył ”. Jest też takie powiedzenie, kiedy jesteś szczęśliwy, słuchasz piosenek, ale kiedy jesteś smutny, rozumiesz tekst. W tej chwili nie jestem pewien, który z tych dwóch scenariuszy jest mój.

Po prostu wiem, że jestem niepewny i nie mogę się powstrzymać. To nic, co zrobiłeś - to coś, co życie dało mi w prezencie. Ciągle rozmyślam nad myślami „jeśli mam wystarczająco” i nieustannie martwię się o nas dwoje. Czekam tylko, aż wyjdziesz z mojego życia, ponieważ to jest mi znane.

Zawsze byłem tylko przystankiem na drodze do innych, nigdy końcową stacją.

Ludzie odwiedzali moje życie, ale nigdy tam nie zostali. Polubili mnie i ja ich lubiłem, i mogliśmy też kliknąć, ale to nie powstrzymało ich przed odejściem. To tak, jakbym nie był wystarczająco dobry, żeby zostali. Jakby coś było ze mną nie tak. I to jest trudne. Ponieważ jedyne, czego kiedykolwiek pragnąłem, to żeby ktoś rzeczywiście się postarał i został.

Gdy ludzie dostali to, czego chcieli, odchodzili.

Część z nich odejdzie bez pożegnania. Niektórzy mieliby głupią wymówkę, dlaczego nie jestem już mile widziany w ich życiu, a inni wyszliby z prędkością tornada, pozostawiając za sobą tylko bałagan. W ten sposób mnie znalazłeś - w bałaganie, zepsutym i całkowicie niekochanym.

Po prostu muszę wiedzieć, że nie odpuścisz

Zobacz też: Do faceta, którego kocham: proszę, nie rezygnuj ze mnie

A teraz byłem zbyt silny już zbyt długo.

Nigdy nie chciałem przyznać, jak bardzo boję się ludzi, którzy mogą mnie opuścić. Nie dlatego, że boję się samotności, ale boję się wspomnień, które stworzę z tymi ludźmi.

A wyobraźnia tworzy w mojej głowie scenariusz, w którym ktoś wybiera mnie dla odmiany i zostaje. Myślę, że to właśnie sprawia, że ​​moje rozczarowania są jeszcze większe. Pomysł, że widzę ludzi o wiele lepiej niż w rzeczywistości, jest tym, co mnie zabija.

Po prostu muszę wiedzieć, że nie odpuścisz

Zobacz też: Do dziewczyny, która była zbyt silna zbyt długo

Dlatego muszę wiedzieć, że nie odpuścisz.

To jest powód, dla którego daję ci trudności od samego początku. Muszę wiedzieć, że jesteś wystarczająco silny, aby wytrzymać burzę, czyli ja. Muszę wiedzieć, że nie odpuścisz, kiedy sytuacja stanie się trudna. Muszę wiedzieć, że nie jestem dla ciebie przypadkową stacją - muszę wiedzieć, że jestem twoim celem.

Jesteś moją wyjątkową.

Nigdy nie myślałem, że znajdę kogoś takiego jak ty, ale mimo to przeszedłeś przez moją drogę i chciałbym, żebyś został. Ale nie wyobrażam sobie, że mamy nasze „wieczność”, skoro tyle razy się myliłem. Znam twoją wartość - po prostu nie jestem pewien, jak dużą rolę odegrasz w moim życiu, jeśli chcesz zostać. Dlatego, żeby cię wpuścić, musisz mi udowodnić, że nie odpuścisz.

Aby cię wpuścić, pozwolić sobie być pewnym siebie, musisz pokazać mi wszystko, co mówisz. Nie muszę słuchać twoich pustych obietnic. Nie chcę, żebyś obiecał mi księżyc, gwiazdy i wszystko, czego pragnę - ale tylko na chwilę. Nie potrzebuję już tymczasowych ludzi w moim życiu. Jestem tym zmęczony.

Potrzebuję mężczyzny, który zostanie. Potrzebuję mężczyzny, który się postara i muszę wiedzieć, że jestem tak cenny, że boisz się być beze mnie. Bo tylko wtedy mógłbym ci pokazać, jak kocham. Dopiero wtedy zobaczysz wszystkie wspaniałe strony mojego uczucia i tylko wtedy będziemy mogli rozmawiać o miłości. Nie mogę zaakceptować niczego mniej i wiem, że nie powinienem.

Po prostu muszę wiedzieć, że nie odpuścisz