Nigdy nie chciałem kogoś potrzebować, ale kocham Cię potrzebować

Nie sądzę, żebym kiedykolwiek wierzył, że może mi się to przydarzyć.

Po całym tym czasie, po tylu latach, żebym się zakochał. I rzeczywiście być kochanym.

Widzisz, nie poddaję się, nie poddaję się łatwo. Ale zrezygnowałem z miłości. ja

miałam złamane serce o jeden raz za dużo. Byłem załamany. Postanowiłem więc kochać siebie tak, jak nigdy nie byłem kochany.

Ten, kto chce cię skrzywdzić, tylko dowodzi swojej słabości

Postanowiłem być jedynym, którego będę potrzebować. Postanowiłem nigdy nikogo nie potrzebować.

Byłam tak samotna w tak wielu związkach, że nauczyłam się wystarczać dla siebie.

Najgorszym rodzajem samotności jest ta, którą czujesz obok kogoś, kto jest dla ciebie światem. Ten, który czujesz w zatłoczonym pokoju.

Czujesz się nagi, jakby każdy mógł zobaczyć twoją duszę, każdy może zobaczyć twój ból, ale po prostu ich to nie obchodzi

. Masz ochotę krzyczeć, ale nadal toniesz w ciszy.

Chciałem, żebyś mnie naprawił, ale jeszcze bardziej mnie złamałeś

Czujesz, że wszyscy na ciebie patrzą, ale oni patrzą przez ciebie.

Więc nauczyłem się być wystarczającym dla siebie, być wszystkim, czego kiedykolwiek szukałem w innych ludziach.

Stałem się moim największym fanem, najlepszym przyjacielem i kochankiem.

Po tak długim czasie nauczyłem się kochać siebie i szanować siebie w sposób, w jaki nigdy sobie nie wyobrażałem. Ale po raz kolejny udowodniłeś, że się mylę.

Byłem złamany tyle razy, że nauczyłem się chronić.

Moje serce spadło i rozbiło się na tysiące kawałków. Musiałem więc znaleźć sposób, aby złożyć wszystkie te elementy z powrotem, przebudować się od podstaw w to, czym jestem teraz.

Chciałem, żebyś mnie naprawił, ale jeszcze bardziej mnie złamałeś

Musiałem znaleźć sposób, by pokochać każdy z tych kawałków, kawałki, których nienawidziłem.

Musiałam nauczyć się kochać moje miękkie serce, mój rozproszony umysł i pokrytą bliznami duszę. Ale jakoś tak łatwo je kochasz.

Byłem tak manipulowany, że prawie zgubiłem się w niewłaściwych ludziach. Więc nauczyłem się żyć sam.

Uważałem, że za bardzo się śmiałem, wyglądałem na grubego i zachowywałem się po męsku.

Uważałem, że nie jestem wystarczająco mądry, nie dość ładny i nie staram się wystarczająco mocno. Traciłem części siebie, wierząc, że są brzydkie.

Zbyt długo zajęło mi odzyskanie ich wszystkich, w końcu zrozumienie, że są dokładnie tym, co mnie wyróżnia, co mnie wyróżnia.

Nie wiem jak, ale zrozumiałeś to jeszcze zanim to zrobiłem.

Byłem maltretowany tak bardzo, że całe wieki zajęło mi uleczenie się.

Zajęło mi wieki, zanim się nie wzdrygnąłem, kiedy mężczyzna się wokół mnie porusza. Wyjść na zewnątrz z podniesioną głową, nie wstydząc się tego, przez co przeszedłem. Objąć moje blizny i siniaki, obsypać je łzami i miłością, żeby się zagoiły.

Wieki zajęło mi nauczenie się, że nie każdy chce cię skrzywdzić, ale zajęło mi tylko jedną sekundę z tobą, aby poczuć się, jakbym nigdy wcześniej nie był dotykany.

Nigdy więcej nie chciałem się zakochać, ale zakochałem się w tobie.

Jak mogłem znów się zakochać po piekle, przez które przeszedłem?

Jak mogłem kiedykolwiek wpuścić kogoś po tych ludziach, którzy mnie zniszczyli?

Jak mógłbym kiedykolwiek znów pokochać, skoro zabrało mi to całą miłość, którą musiałem uleczyć i znów stanąć na własnych nogach?

Teraz, kiedy stoję, nie chcę stać bez ciebie. Teraz, gdy odzyskałem części siebie, które straciłem, chcę się z tobą podzielić.

Teraz, kiedy zdecydowałem, że nigdy nie chcę nikogo potrzebować, kocham cię potrzebować. Uwielbiam twój uśmiech, twoje ramiona wokół mnie.

Uwielbiam Cię potrzebować dla Ciebie, a nie dla rzeczy, które możesz mi dać, ponieważ już nauczyłem się, jak dawać je sobie.

Nigdy więcej nie chciałem kogoś potrzebować, ale na pewno kocham cię potrzebować.