Nadal cię kocham, po prostu nie lubię osoby, którą się stałeś

Mówią, że każda prawdziwa miłość powinna być bezwarunkowa. Kiedy kochasz osobę, kochasz ją całkowicie i całkowicie, bez zadawania pytań.

Kochasz je ze wszystkimi ich wadami i niedoskonałościami. Akceptujesz ich dokładnie takimi, jakimi są i nigdy nie próbujesz zmienić istoty tego, kim są.

Kochasz ich tak samo przez to, co najlepsze, i przez to, co najgorsze. Przynajmniej tak powinno być, a nie powinno?

I tak cię kochałem. Kochałem cię bez względu na wszystko i mimo wszystko.

Nie przetrwaliśmy, ponieważ już kochałeś inną osobę - siebie

I nadal cię kocham, nie ma co do tego wątpliwości. Kocham cię, chociaż prawda jest taka, że ​​nie chcę cię kochać.

Chociaż walczę ze swoimi uczuciami, jakoś zawsze wychodzą silniejsze i jakoś zawsze wygrywają.

W jakiś sposób moje serce zawsze wygrywa z rozumem i najwyraźniej nic nie mogę na to poradzić, nieważne jak bardzo się staram.

Chcę, żebyś wiedział, że to smutne dla mnie, ta głęboka i ogromna miłość, którą do ciebie czuję, ma niewiele lub nie ma nic wspólnego ze wszystkim, co ci powiem.

List do osoby, którą wciąż kocham, ale która zraniła mnie najbardziej

Ale to nie znaczy, że tego nie powiem.

Prawda jest taka, że ​​nie lubię osoby, którą się stałeś, mimo że nadal ją kocham.

Szczerze mówiąc, nie wiem, jak to jest w ogóle możliwe. Jak można kogoś kochać, nie lubiąc go?

Cóż, ja sam nie znam odpowiedzi, ale dokładnie tak się czuję. I tak nie było od początku.

Zakochałem się w tobie za twoje cechy i za mężczyznę, którym byłeś.

Zakochałem się między innymi w Twojej uczciwości, sile charakteru i osobowości.

List do osoby, którą wciąż kocham, ale która zraniła mnie najbardziej

Zakochałem się w tobie, bo byłeś prawdziwym mężczyzną, który umiał doceniać prawdziwe wartości i potrafił mnie szanować.

Kiedy cię poznałem, pomyślałem, że w końcu znalazłem wszystko, czego szukałem.

Oczywiście nie próbuję powiedzieć, że byłeś tym idealnym facetem, ponieważ na pewno miałeś swoje wady, tak samo jak ja.

Ale zasadniczo wiedziałem, że jesteś dobrą, kochającą i troskliwą osobą.

Z czasem zmieniłeś się i wszystko w tobie się zmieniło. Stałeś się wszystkim, czym przysięgałeś, że nigdy się nie staniesz.

Boję się przyznać to przed sobą i powiedzieć to głośno, ale wydaje mi się, że stałeś się złym facetem, złą osobą i to jest coś, co staram się zaakceptować.

Nie wiem, co się z tobą stało i czy twoja zmiana charakteru miała coś wspólnego ze mną.

Nie wiem, czy to był prawdziwy ty przez cały czas i czy po prostu udawałeś kogoś kim nie byłeś, dopóki nie zobaczyłeś, że mnie masz, ale faktem jest, że nie lubię mężczyzny, którym się okazałeś.

Faktem jest, że nie chciałbym, żebyś był moim przyjacielem i że nie polubiłbym cię w moim życiu, gdybym cię nie kochał.

Faktem jest, że nie lubię tego samolubnego człowieka, który dba tylko o siebie i który zawsze stawia siebie na pierwszym miejscu.

Że nie podoba mi się to, jak stałeś się obojętny na emocje innych i fakt, że stałeś się odporny na ból, który mi sprawiasz.

Że nie podoba mi się fakt, że zacząłeś brać mnie za coś oczywistego i że przestałeś wkładać w nasz związek jakikolwiek wysiłek, tak jakbym musiał być przy tobie, bez względu na wszystko.

To tak, jakbyś nagle stał się toksycznym, negatywnym i zgorzkniałym człowiekiem, który lubi manipulować i krzywdzić innych, nie myśląc o konsekwencjach.

Ale przede wszystkim nie podoba mi się osoba, którą się stałeś, ponieważ zachowujesz się, jakbyś stracił dla mnie szacunek.

To więcej niż oczywiste, że nie doceniasz żadnego z moich poświęceń i rzeczy, które zrobiłem dla naszego związku.

To tak, jakbyś celowo szukał sposobów, by mnie skrzywdzić i pomniejszyć moją wartość. To tak, jakbyś lubił łamać mi serce.

A najgorsze jest to, że nie mogę cię już rozpoznać. Ponieważ na pewno nie jesteś mężczyzną, w którym się zakochałem.