Przepraszam, że nie pozwolę ci odejść

Chcę uwolnić się od mojej przeszłości, od moich lęków. Chcę sobie wybaczyć wszystkie popełnione błędy - chociaż żaden z nich nie był mój.

Chcę, żeby wszyscy mnie zrozumieli, kiedy mówię, że nie mogę nikomu całkowicie oddać się.

Chcę przyznać, że nie jestem silny. Chcę przyznać, że jestem wrażliwy. Chcę przyznać, że nie mam z tym problemu.

Pewnego dnia ktoś ci podziękuje za wypuszczenie mnie

Chcę iść dalej i walczyć bez tych żelaznych łańcuchów owiniętych wokół mojego serca i umysłu.

Przynajmniej mogę ci powiedzieć…

Przepraszam, że tak bardzo się starałem.

Przepraszam, że pozwoliłem tak wielu rzeczom się zsunąć.

Przepraszam, że wybaczyłem ci za pierwszym razem.

Byłeś głupi, że pozwoliłeś jej odejść

Przepraszam, że mi wybaczyłeś.

Przepraszam, że zostałem tak długo.

Przepraszam, że nie widziałem, o co chodzi - przynajmniej trochę wcześniej…

Przykro mi, że pozwoliłem temu toksycznemu związkowi wywrzeć na mnie taki wpływ, że przez miesiące nie mogłem myśleć ani się pozbierać.

Od tak dawna znoszę twoje frustracje i fakt, że byłeś nieszczęśliwy ze swojego życia. A teraz, kiedy w końcu jestem wolny, nie mogę znaleźć właściwej ścieżki do chodzenia z powodu własnych frustracji - ponieważ widziałeś rzeczy, których nie było i ponieważ nie mogę nikomu ufać.

Czas to b ** ch. Minęło tyle czasu i to minie, ale mimo to moje rany nie zagoją się tak łatwo. Nie zagoją się, bo niestety cię kochałem.

Byłeś głupi, że pozwoliłeś jej odejść

Przepraszam, że złamałeś mnie emocjonalnie. Przepraszam, że zacząłem ufać każdemu słowu, które powiedziałeś.

Zacząłem wierzyć w to, co powiedziałeś o mnie, w to, co dla Ciebie znaczyłem, w biedną i słabą sylwetkę kobiety, którą dla Ciebie byłam.

Przykro mi, że powiedziałeś o mnie tylko najgorsze, podczas gdy ja zrobiłem dokładnie odwrotnie.

Przykro mi, że inni kupili twoją historię. Przepraszam, że nic z tym nie zrobiłem, bo chciałem tylko, żeby Twoi przyjaciele mnie lubili.

Przykro mi, że przesadziłeś z każdą z naszych historii.

Przepraszam, że nie pozwoliłam ci biegać w ramionach innej kobiety.

Przepraszam, że nie wytrzymałem twoich gróźb.

Przepraszam, że pozwoliłem ci wyznaczyć granice.

Przepraszam, że nie pozwoliłam ci mnie ukryć i uczynić więźniem we własnym domu.

Przepraszam, że nie widziałem, że byłeś dla mnie zły.

Przykro mi, że znalazłeś siłę, by mnie obrażać. Dzień po dniu, raz po raz…

Przepraszam, że pozwoliłem, by twoje słowa mnie zraniły.

Przepraszam, że wracałem do domu pobity i zmęczony.

Przepraszam, że nie odpisałem ci w tej chwili, kiedy do mnie napisałeś.

Przepraszam, że nie odebrałem telefonu od razu, gdy zadzwoniłeś do mnie, żeby sprawdzić, z kim i gdzie jestem.

Przepraszam, że cię to rozgniewało.

Przepraszam, że codziennie na mnie krzyczałeś, bo zrobiłem coś złego. Coś, o czym myślałeś, że jest nie tak. Coś, co ci nie pasowało.

Przykro mi, że nie znalazłeś tego, czego szukałeś.

Przepraszam, że zmusiłem się, by uwierzyć, że wszystko minie - że przechodzimy przez trudny okres.

Przepraszam, że pozwoliłem ci tak mnie traktować.

Walczę każdego dnia. Walczę własnymi myślami. Nie chcę myśleć o tobie i wszystkich ludziach, których straciłem, kiedy cię straciłem.

Skończyłem się okłamywać, że wszystko jest w porządku i że nie cierpię. I uwierz mi, ja-ja bardzo cierpię.

Chyba wszystko, co chciałem powiedzieć, to to, że przepraszam, że wcześniej nie zdawałem sobie sprawy, że mogę ci powiedzieć „NIE”. Mogę odejść od ciebie i nigdy nie oglądać się za siebie.

Zobacz też: W ten sposób PRAWIE mnie zabiłeś (ale przeżyłem)