Było niesamowicie trudno cię wypuścić, ale nie zostawiłeś mi innego wyboru

Nie chciałem tego. Nie chciałem puścić kogoś, kto był dla mnie całym światem i którego kochałem wszystkim, czym jestem. Nie chciałem puścić kogoś, z kim planowałem swoją przyszłość, kogoś, bez kogo nie wyobrażałem sobie siebie. Ale oto jestem. Zbieram kawałki i układam się z powrotem, ponieważ nie zostawiłeś mi innego wyboru, jak tylko wyjść.

Szczerze mówiąc, nigdy nie myślałem, że mogę to zrobić. Łzy spływały mi po twarzy za każdym razem, gdy myślałem o nieuchronnym końcu, do którego zmierzaliśmy. Po prostu nie chciałem stawić temu czoła. Ciągle się łudziłem, wyobrażając sobie, jak będzie lepiej, jak byś się zmienił, ponieważ zobaczysz, jak bardzo cię kocham i jak ciężko walczyłem, aby wszystko działało.

Ale nawet nie myślałeś o zmianie, prawda?? Nie przeszkadzało ci to, jak się sprawy potoczyły. Nie przeszkadzało Ci to, że dokładałem wszelkich starań, że zawsze marzyłem o starych, dobrych czasach i czekałem, aż wrócą. Z pewnością nie przeszkadzało ci to, że wybaczyłem ci wszystko, co zrobiłeś, czasami nawet bez tego, że przepraszasz.

Nie, nie przeszkadzało ci to i uważałeś to za coś oczywistego. Nadużyłeś mojej miłości i dobroci. Myślałeś, że możesz robić, co chcesz, a ja zawsze będę głupcem, który przeoczył wszystko, żeby mieć cię blisko.

Nie zostawiłeś jej wyboru, ale zrezygnowałeś z siebie

Zadawałbyś rany mojemu sercu, używając tylko słów tak paskudnych, że nie mogę ich nawet powtórzyć; nadal bolą. Nigdy nie miałeś dla mnie wystarczająco dużo czasu, wszystko inne było najważniejsze. I za każdym razem, gdy składałem jakąkolwiek skargę, powiedziałbyś, że jestem niewdzięczny, nierozsądny i pochłonięty sobą. Nic nigdy nie było twoją winą i zawsze łatwiej było zrzucić winę na mnie.

Zawsze poruszaliśmy się w tę iz powrotem. Myślę, że to właśnie odepchnęło mnie najbardziej. Byłem zmęczony całym smutkiem. Nie mogłem poradzić sobie z twoją niekonsekwencją. Jednego dnia oddałeś mi świat, a następnego byś go cofnął. W jednej chwili byłeś taki kochający i wokół mnie, w następnej tak zimny i odległy. Byłeś tam, ale tak naprawdę nigdy tam nie byłeś, zawsze masz jedną stopę przed drzwiami.

Nie tak kochasz, mając tylko połowę swojego serca. Miłość wymaga wszystkiego albo niczego, nie może być niczego pomiędzy. Wiem, że ci zależało, wiem, że kochałeś mnie na swój własny sposób, ale to nigdy nie wystarczało. Dałeś swoje absolutne minimum. Zainwestowałeś tyle, ile potrzebujesz i nic więcej. A kiedy podsumowałem to wszystko, spędziłem tyle czasu płacząc, a tak mało uśmiechając się. Miłość nie powinna być torturą. Miłość nie powinna cię tak wyczerpać. Nie należy błagać o miłość.

I właśnie to zrobiłem, prawda? Wbrew własnemu rozsądkowi błagałem o twoją miłość. Błagałem cię, żebyś mnie lepiej traktował. Błagałem o zmianę. Błagałem cię, abyś poświęcił mi więcej czasu, więcej uwagi, więcej uznania za wszystko, co robię, za wszystkie złe rzeczy, które przepuszczałem ze względu na nasz związek. Ale moje błaganie poszło na marne. Zmęczyło mnie to. Zmęczyło mnie złe traktowanie. Zmęczyło mnie bycie niekochanym.

Wiem, że nie rozumiesz, że musiałem odejść. Nadal nie widzisz wszystkich rzeczy, które zrobiłeś źle. Nadal myślisz, że masz prawo być w moim życiu, kiedy ci to odpowiada. Jesteś w stanie zagrać swój najlepszy program w historii, aby przekonać mnie, żebym cię wpuścił z powrotem. Ale zmarnowałem cztery lata życia, czekając, aż coś się zmieni. Trzymając się nadziei na jakąś odległą możliwość, że moglibyśmy sprawić, że coś zadziała, że ​​będziemy szczęśliwi.

Jeśli ona odejdzie, to dlatego, że nie zostawiłeś jej innego wyboru

Nie pozwolę ci odejść z powodu braku miłości, opuszczam cię, ponieważ miałem za dużo miłości; Myślę, że nadal to robię, ale zaczęło zanikać, ponieważ nigdy nie zostało zwrócone. W końcu zdałem sobie sprawę, że trzymam się czegoś, co nigdy nie będzie. Bo gdyby to miało się wydarzyć, już by się stało. Mieliśmy wystarczająco dużo czasu. Dałem ci nieskończone szanse, których nigdy nawet nie wykorzystałeś. Po prostu traciłem czas z kimś, kto nigdy mnie nie cenił.

Dlatego jestem skończony, mimo że mnie to łamie, chociaż jest to najtrudniejsza rzecz, jaką kiedykolwiek musiałem zrobić. Tym razem muszę być silniejszy niż kiedykolwiek. Silniejszy niż moje uczucia, bo wiem, że zasługuję na coś lepszego.

Nie mam więcej szans do dania. Jestem zmęczony pozwalaniem ci grać bezbronną ofiarą i zrzucać całą winę na mnie. Jestem zmęczony byciem nieszczęśliwym. Jestem zmęczony całym bólem i cierpieniem, przez które mnie wystawiasz. Jestem zmęczony byciem zmęczonym.

Tym razem widzę cię takim, jakim naprawdę jesteś, a nie tym, kim mam nadzieję, że się staniesz. Tym razem wybieram siebie i własne szczęście nad tobą. Dziękuję, że zostawiłeś mnie bez innego wyboru, jak tylko odpuścić.