Biologia miłości

Mózg o miłości: nauka o związkach i szczęściu

Moi rodzice poznali się na drugim roku studiów na Olivet Nazarene University. Pomimo napiętych grafików zajęć, zajęć sportowych i bardzo różnych kręgów towarzyskich, udało im się kontynuować randki do 21 marca 1994 roku, kiedy mój tata przyklęknął na jedno kolano i oświadczył się. Dwadzieścia dwa lata później nadal są razem i nigdy nie byli szczęśliwsi.

Ponieważ wskaźnik rozwodów w naszym kraju wynosi obecnie 50%, zacząłem się zastanawiać, jak moi rodzice tak długo trzymali się razem. Czy jest coś zasadniczo innego w parach, które pozostają razem, a w związkach, które rozpadają się z czasem? Jak mogli nadal być tacy szczęśliwi po ponad dwudziestu latach?

Miłość z biegiem czasu

Relacje i szczęście to dwie koncepcje, które często (miejmy nadzieję) idą w parze. Posiadanie partnera, który cię wspiera, jest prawdopodobnie jednym z najprzyjemniejszych doświadczeń w życiu. Jako osoba, która jest obecnie w długotrwałym związku, mogę zaświadczyć, że poziom szczęścia, który odczuwasz, zmienia się. Pomimo Co Piętno chciałby, żeby widzowie wierzyli, że nie każdy związek jest bajką, w której nigdy nie dzieje się nic złego.

Jednak w większości w związku należy czuć się szczęśliwym, inaczej co'o to chodzi? Mogę śmiało powiedzieć, że jestem bardzo zakochana w swoim chłopaku, jakkolwiek to nie jest'jest wyborem każdego dnia, by go kochać, zwłaszcza gdy jest zbyt sarkastyczny dla własnego dobra. Uważam, że z czasem nasze stosunki uległy poprawie i na szczęście nauka wydaje mi się zgadzać.

Jako badacze Claire Kamp i Paul Amato¹omawiają w swoim artykule „Konsekwencje statusu i jakości związku dla subiektywnego samopoczucia”, z czasem przychodzi zaangażowanie. Pacjenci w badaniu zostali podzieleni na grupy na podstawie statusu związku, takiego jak przypadkowe randki, konkubinat, małżeństwo i stanu wolnego. Po obszernych kwestionariuszach samoopisowych naukowcy doszli do wniosku, że wraz z upływem czasu, a związek staje się poważniejszy, rośnie też poziom szczęścia obojga partnerów. Mój chłopak i ja spotykamy się wystarczająco długo, by wiedzieć, że czasami działamy na nerwy, ale dokonujemy świadomego wyboru, aby kochać drugiego, ponieważ na dłuższą metę nikt mnie nie uszczęśliwia.

Osiemdziesiąt lat później

Teraz uzbrojony w wiedzę, że relacje mogą się poprawić mental dobre samopoczucie z czasem zacząłem się zastanawiać, czy miłość może wpływać fizyczny dobre samopoczucie. Ponieważ bycie zdrowym jest bezpośrednio związane ze zwiększonym poziomem pozytywnego afektu, logiczne wydawało się wnioskowanie, że jeśli miłość może wzbogacić stan fizyczny, to poprawi się również szczęście. Profesor Harvardu Robert Waldinger²odpowiada na to pytanie w jednym z najdłuższych w historii badań naukowych, jakie kiedykolwiek przeprowadzono, śledząc stan zdrowia 268 studentów drugiego roku z Harvardu w 1938 r. Po prawie 80 latach obserwowania mężczyzn, naukowcy doszli do wniosku, że związki rzeczywiście mają ogromny wpływ na nasze zdrowie i starzenie się. Dane pokazują, że osoby z silnymi związkami doświadczały mniejszego pogorszenia stanu psychicznego wraz z wiekiem w porównaniu z grupą kontrolną. Waldinger podsumował swój raport stwierdzając, że „ludzie, którzy byli najbardziej zadowoleni ze swoich związków w wieku 50 lat, byli najzdrowsi w wieku 80 lat”.

Biologia miłości

Teraz, gdy wiemy, że miłość jest długotrwała, jak można się zakochać? Co dzieje się w mózgu, kiedy jest zakochany? Według biologa Dawn Maslar³, mężczyźni i kobiety zakochują się w różnym czasie ze względu na obecność różnych neuroprzekaźników, zwłaszcza oksytocyny u kobiet i wazopresyny u mężczyzn. W badaniu przeanalizowała na nornikach preriowych (innym monogamicznym ssaku), dane wykazały, że u kobiet poziom oksytocyny wzrasta w momencie orgazmu, au mężczyzn poziom wazopresyny naturalnie wzrasta, gdy receptory budują się i wzrasta zaangażowanie. Maslar zakończyła swoje badania, mówiąc, że kobiety zakochują się po seksie, podczas gdy mężczyźni doświadczają tych „uczuć miłości” po pewnym czasie i gdy zaangażowanie się nasila.

Seks†

Biologiczne spojrzenie na miłość wydaje się zewnętrznemu obserwatorowi bardzo zimne i kliniczne. Czy naprawdę można rozbić miłość na kilka hormonów aktywowanych w mózgu? Czy miłość jest po prostu niepotrzebną konsekwencją naszej biologicznej potrzeby przekazywania genów? Aby odpowiedzieć na to pytanie, przyjrzałem się dwóm odrębnym badaniom dotyczącym szczęścia i satysfakcji seksualnej u obu płodnych⁴i bezpłodne⁵populacje. To rozróżnienie jest interesujące, ponieważ pomaga wyeliminować zmienną współtworzącą naszą ewolucyjną potrzebę kontynuowania naszej linii genetycznej. Oba badania wykazały, że satysfakcja seksualna była ważnym czynnikiem pozytywnego wpływu dla obu grup, wykluczając w ten sposób czynniki ewolucyjne jako możliwą zmienną zakłócającą..

Jeśli jest coś, czego nauczyłem się obserwując związek moich rodziców, to jest to podjęcie ryzyka i zakochanie się, ponieważ może to być najzdrowsza rzecz, jaką możesz zrobić.

Bibliografia

¹Dush, Claire M. Kamp i Paul R. Amato. „Konsekwencje statusu i jakości związku dla subiektywnego samopoczucia”. Journal of Social i Relacje osobiste, vol. 22, nie. 5, 2020, s.607 † 627.

²PRZETRZĄSAĆ. „Co składa się na dobre życie? Lekcje z najdłuższego badania szczęścia / Robert Waldinger ”. Youtube, 25 stycznia 2020 r., Https://www.youtube.com/watchv=8KkKuTCFvzI.

³TEDxTalks. „How Your Brain Falls In Love / Dawn Maslar / TEDxBocaRaton”. Youtube, 5 lipca 2020 r., Https://www.youtube.com/watch?v=eyq2Wo4eUDg.

⁴Fisher, William A i in. „Indywidualne i partnerskie korelaty satysfakcji seksualnej i szczęścia w związkach w parach w wieku średnim: Diadic Analysis of the International Survey of Relationships”. Archiwa Zachowanie seksualne, vol. 44, nie. 6, 2020, s. 1609., doi: 10.1007 / s10508-014-0426-8.

⁵Forooshany, Seyed i in. „Niepłodne jednostki' Stan związku małżeńskiego, szczęście i zdrowie psychiczne: model przyczynowy ”. Międzynarodowy Journal of Fertility and Sterility, vol. 8, nie. 3, 2020, s.315 † 324.