Osobie, która mnie kochała najbardziej niedoskonała

Byli ludzie, którzy uwielbiali mnie w najlepszym wydaniu, którzy wznosili toast ze mną, kiedy byłem szczęśliwy i pełen miłości do dawania. Byli ludzie, którzy byli najbliżej mojego serca i ludzie, których przysięgam, przeszliby ze mną przez ogień i lód.

Byłem zawsze przy mnie, kiedy mnie potrzebowali i wiedzieli, że mogą do mnie zadzwonić o każdej porze dnia. Trzymali się mnie mocno, kiedy byli na dole, ponieważ wiedzieli, że nie pozwolę im odejść. Spośród wszystkich konsekwencji, jakie mieli w życiu, byłem najbardziej bezpieczny i trwały. Zawsze pierwszy, który ich uratuje, zawsze pomocny, bez względu na to, kto potrzebował mojej pomocy.

Nikt mnie nie nauczył, że życie nie jest sprawiedliwe. Nikt nigdy nie powiedział, że kiedy sytuacja się odwróci, to kłamstwo, że ludzie odwdzięczą się. To kłamstwo, kiedy ludzie mówią „co się dzieje, to się dzieje”. Miłość, którą „posłałem”, nie „przyszła” ponownie do mnie.

Zobacz też: To znaczy być dziewczyną, która za bardzo się troszczy

Jeśli tak bardzo kochasz niewłaściwą osobę, wyobraź sobie, jak bardzo kochasz tę właściwą

Kiedy sytuacja się odwróciła, kiedy musiałem trzymać się ludzi, którzy trzymali się mnie przez długi czas, nie mieli pojęcia, co ze mną zrobić. Zgubili się w moim bałaganie jeszcze gorzej niż ja. Kochali mnie, kiedy byłam idealna, a potem odepchnęli. Brzydką stroną tego jest fakt, że nigdy bym im tego nie zrobił. Nigdy nie zostawiłbym ich wiszących. Zostałbym. Ale każdy z nich odszedł - każdy oprócz ciebie.

Kiedy wszyscy zdecydowali, że czas odejść, ty zostałeś. Kiedy wszyscy myśleli, że jestem zbyt wielkim bałaganem, zobaczyłeś dla mnie więcej. Kiedy wszyscy myśleli, że na nie nie zasłużyłem, dałeś mi więcej, niż zasłużyłem. Kiedy wszyscy zdecydowali się wygnać mnie ze swojego świata, zdecydowałeś przyjąć mnie do swojego i kochać mnie najbardziej niedoskonałym.

Przestań starać się być idealnym dla niedoskonałych mężczyzn

Słuchałeś mnie, kiedy go gubiłem. Przytuliłeś mnie, kiedy cierpiałem. Siedziałeś ze mną, kiedy byłem smutny. Nie próbowałeś mnie naprawiać - po prostu mnie kochałeś.

Zobacz też: List do człowieka, który mnie uratował

Nauczyłeś mnie, że najlepiej jak potrafię, nadal nie będę wystarczająco dobry dla niewłaściwej osoby. A potem pokazałeś mi, że w moim najgorszym przypadku nadal będę tego wart dla właściwej osoby. Byłeś dla mnie właściwą osobą.

Różniłeś się od wszystkich ludzi, których spotkałem w swoim życiu. Ci zależało. Naprawdę ci zależało. Kochałeś mnie i kochałeś mnie w sposób, w jaki nikt mnie nigdy nie kochał. Kochałeś mnie w sposób, który pozostawił mnie bez słowa. Kochałeś mnie, kiedy walczyłem z kochaniem siebie.

Widziałeś, że byłem doskonały i kochałeś mnie. Wtedy zobaczyłeś, że nie jestem już idealny, a potem kochałeś mnie jeszcze bardziej.

Byłeś jednym z tych aniołów stróżów, którzy chodzą po tej ziemi i których jedynym celem jest ratowanie innych. Uczyniłeś to swoją misją, aby mnie uratować. Ale nie naciskałeś.

Przestań starać się być idealnym dla niedoskonałych mężczyzn

Byłeś ze mną cierpliwy. Zrozumiałeś. Wydawało się, że żadna moja awaria nie może cię odstraszyć. Czułeś się dobrze w moim bałaganie. Sprawiłeś, że wyglądało na to, że nie jest to zbyt wielka sprawa i ostatecznie tak nie było.

Zmusiłeś mnie do zaakceptowania mojego bałaganu i pomogłeś mi przejść przez niego i ostatecznie się z niego wydostać. W całym tym chaosie byłeś czymś, czego mogłem się trzymać.

Nie ma nawet znaczenia, jak to się skończy - wysiłek, który włożysz we mnie i w nas, jest wart nagrody Nobla dla ludzkości. Nie mogę ci tego dać, ale mogę dać ci moją miłość i moje podziękowanie. Tak więc z głębi serca dziękuję za bycie moją „właściwą” osobą.