Osobie, która wyciągnęła mnie z ciemności

Do osoby, która uratowała mnie przed ciemnością: Dziękuję Ci .

Zanim cię poznałam, byłam w rozsypce, przygnębiona i nie było po co żyć. Chowałem się w kącie pokoju, bojąc się, że ktoś mnie zobaczy lub usłyszy.

Emocjonalnie chowałam się w kącie mojego umysłu, bojąc się „dotknięcia”. Byłem więźniem własnych toksycznych myśli.

Za każdym razem, gdy próbowałem uciec z tego mojego więzienia, coś ciągnęło mnie z powrotem jeszcze głębiej - coś, co przypominało mi, jak kruchy i niezdolny do życia byłem.

Czasami osoba, której chcesz najbardziej, jest osobą, bez której jesteś najlepszy

Byłem bezradny.

Byłem widowiskiem pyłu niesionego przez wiatr bez kontroli nad moim życiem. Byłem marionetką w teatrze czekającym na odegranie roli, którą ktoś mi dał.

Świeciło słońce, ale w moim życiu zawsze było ciemno i zimno aż do dnia, w którym cię poznałem.

Zobacz też: Człowiekowi, który zmienił moje życie

Więc dziękuję.

Nadal cię kocham, po prostu nie lubię osoby, którą się stałeś

Dziękuję, że jesteś moim przyjaciel . Dziękuję, że jesteś przy mnie na dobre i na złe.

Nikt nie prosił cię o zebranie moich połamanych kawałków i złożenie ich z powrotem, ale i tak to zrobiłeś .

Nikt nie prosił cię o radzenie sobie z moimi lękami i frustracjami, ale i tak to zrobiłeś .

Tylko ty miałeś „siłę Herkulesa”, by wyciągnąć mnie z najciemniejszych zakamarków mojego umysłu. Tylko ty miałeś moc, abym uwierzył, że jestem swoim największym wrogiem. Dałeś mi do zrozumienia, że ​​wszystko się zaczęło i narastało we mnie.

Powiedziałeś mi, że to ja kieruję swoim życiem. Jesteś tym, który powiedział mi, że moje myśli nie mogą mnie kontrolować, ponieważ je kontroluję.

Nadal cię kocham, po prostu nie lubię osoby, którą się stałeś

Byłeś moim przyjacielem, kiedy najbardziej potrzebowałem.

Dziękuję, że jesteś moim kochanek . Jesteś pierwszą osobą, której ślepo i całkowicie zaufałem.

Nie tylko dałeś mi schronienie swoim przyjacielskim uściskiem, ale także uwolniłeś mnie swoją miłością z mrocznego i nudnego więzienia. To ty masz klucz do mojej celi.

Wziąłeś mnie za rękę i weszliśmy do światła. ja wszedł do światła. Czy wiesz, jak trudno jest zaakceptować światło po tylu latach ciemności?

Oczywiście, że tak.

Dziękuję, że mnie kochasz, dopóki moje „oczy” nie przyzwyczają się do światła. To był dla ciebie mroczny okres. Przepraszam, że przyniosło mi światło ty do ciemności. Wiem, że przeszedłeś tylko po to, żebyś mógł mnie uratować.

Dziękuję za uwolnienie mnie z więzienia.

Dziękuję, że nauczyłaś mnie kochać.

Dziękuję za odwrócenie mojej wiary w ludzi.

Dziękuję, że jesteś tym, którego kocham.