Czego nauczył mnie mój rak i dlaczego już się nie boję

Mój rak

Mój rak był interesującym doświadczeniem dla wszystkich zaangażowanych. Przeszedłem 30 rund chemioterapii, często musiałem zrezygnować z tego, co robię, tylko po to, by pojechać do szpitala, aby dostać wiele leków wlewanych do mnie przez kroplówki i tabletki. Nienawidziłem swojego raka (kto go nie nienawidzi?), Odkąd po raz pierwszy zdiagnozowano mnie, gdy miałem zaledwie 14 lat. Byłem zamknięty w swoim szpitalnym pokoju, tracąc kontakt z przyjaciółmi i dziewczyną na trzy miesiące. To były najtrudniejsze trzy miesiące w moim życiu i mam szczęście, że je przeżyłem, zarówno w przenośni, jak i dosłownie.

Boję się, co nadejdzie

Całe moje życie kręciło się wokół raka. Po prostu obawiam się. Boję się wszystkiego, co zrobił mi mój rak. Jestem przerażony za każdym razem, gdy idę do szpitala, doskonale wiedząc, że w jednym mogę umrzeć. Zabrało mi się każdy aspekt mojego życia, który sprawia mi przyjemność. Jako aktorka bałam się chodzić na przesłuchania, bojąc się, że mnie nie zaakceptują, bo wypadają mi włosy.

Boję się, że moja dziewczyna znienawidzi mnie, gdy stanę się całkowicie łysy. Chociaż ją kocham i wiem, że ona mnie kocha, obawiam się, że pomyśli, że jestem brzydka, kiedy znikną mi włosy.

Boję się wyjść na ulicę, żeby choćby pospacerować, bo boję się, że się gapię. Mając tylko 4'11 ', ważę tylko 85 funtów i polegam na wózku inwalidzkim, który zabierze mnie wszędzie. Mam spuchnięte oczy i wessane policzki. Wyglądam jak kosmita. Obawiam się, że zamierzam wyjść i przestraszyć małe dziecko.

Jednak wiele się nauczyłem od mojego raka

Choć boję się swojego raka, nauczyłem się przez niego tak wielu rzeczy. Dowiedziałem się, że zawsze będzie ktoś, kto mnie wesprze. Mój najlepszy przyjaciel na całym świecie stał ze mną, kiedy byłem na najniższym poziomie raka. Byłem poirytowany, leniwy i na pewno denerwujący jak cholera. Kiedy wróciłem z tych trzech miesięcy w szpitalu, moja dziewczyna była tak samo miła i miła jak wtedy, gdy ją poznałem. Nigdy nie tęskniłem za nikim tak bardzo, jak tęskniłem za nią i jestem tak szczęśliwy, że miałem kogoś tak wyjątkowego, kiedy walczyłem przez wiele rund chemioterapii.

Nauczyłem się żyć każdego dnia, jakby to był mój ostatni. Tyle razy stawiałem czoła śmierci, że zawsze unikałem doświadczeń, które mogłyby mnie skrzywdzić. Tego najbardziej żałowałem przez całe życie. Przegapiłem niesamowite przeżycia, których żałuję, że nie spojrzałem teraz wstecz. Brakowało mi przesłuchań do filmów, które oglądałem, wiedząc, że byłbym idealny do tej roli. Z powodu mojego raka tęskniłem za rzeczami, których nie chciałem, iz tego powodu przestałem żyć tak, jakby wszystko było niebezpieczne. Jeśli mam okazję uprawiać parasailing, czego nigdy wcześniej nie robiłem, tak, zamierzam to zrobić! Skończyłem tracić rzeczy tylko dlatego, że mam zbyt wiele komórek w moim ciele.

Jestem WIĘCEJ niż mój rak

Ale przede wszystkim nauczyłem się, że jestem czymś więcej niż tylko swoim rakiem. Jestem istotą ludzką. Nie jestem moim rakiem. Tak, mam raka, ale jestem też aktorką. Tak, mam raka, ale mam piękną dziewczynę. Mam raka, ale mam cudowne zielone oczy. Śpiewam. Jestem pisarzem. Większości ludzi nawet nie mówię, że mam raka, ponieważ będą patrzeć na mnie inaczej niż wcześniej. To, że powiedziałem ci, że mam raka, nie oznacza, że ​​jestem inną osobą.

Zastrzeżenie: Obraz wyróżniony służy wyłącznie do celów reprezentacyjnych.