List do człowieka, który nauczył mnie, że jest mi lepiej bez niego

Kiedy się rozstaliśmy, odczuwałem głęboki ból. Życie, jakie znałem, całkowicie się rozpadło. To było w tych chwilach, kiedy myślałem, że nigdy przez to nie przejdę.

O dziwo, wkrótce po minięciu pierwszej fali desperacji poczułem ulgę. Prawie poczułem się winny z powodu tego, jak dobrze to było. Uczucia objawienia i pokoju były tak nieoczekiwane.

Kiedy patrzę wstecz, zdaję sobie sprawę, że spędziłem zbyt dużo czasu próbując ożywić nasz związek, ale nic nigdy nie działało, ponieważ był martwy dawno temu i byliśmy zbyt przestraszeni, aby stawić temu czoła.

To nigdy nie zadziałało, ponieważ w pewnym momencie zrezygnowałeś i byłem jedynym, który się przejmował. Powinienem być zły, ale jestem zadowolony. Jestem naprawdę wdzięczna, że ​​w końcu jestem sobą.

O facecie, który nauczył mnie kochać

Zużyłeś tyle mojej energii, że zapomniałem, jak to jest być szczęśliwym i podekscytowanym życiem.

Jak to jest po prostu cieszyć się małymi rzeczami, małymi przyjemnościami i wyrażać siebie bez obawy, że ktoś mnie oceni.

Nie było nic, co moglibyśmy zrobić bez presji polegającej na zawodzeniu lub działaniu sobie na nerwy. Im więcej próbowałem, tym bardziej się toksyczne.

Za każdym razem, gdy próbowałem przełamać tę samą starą rutynę, odciągałeś mnie z powrotem. Może ja ci zrobiłem to samo? Zaczęliśmy gonić się w kółko.

Podczas Twojej nieobecności nauczyłeś mnie żyć bez ciebie

Na końcu byliśmy niczym innym jak obcymi o podobnych przyzwyczajeniach. Jak ułożone w stos lalki, pełne warstw, ale bez niczego w środku.

W mojej nowo nabytej wolności, po latach przekształcania się w coś, czym chciałem być, zacząłem przypominać sobie, kim byłem.

Stałem się bardziej żywy, pewny siebie, towarzyski i gotowy na wszystko.

Teraz mogę wreszcie powiedzieć, że uwielbiam być sam i kocham być sobą. Nie sądziłem, że kiedykolwiek to powiem, ale oto jestem.

Czasami ludzie są tak pochłonięci relacjami z inną osobą, że nie zdają sobie sprawy, jak zmienili się na przestrzeni lat.

Podczas Twojej nieobecności nauczyłeś mnie żyć bez ciebie

Nie zdają sobie sprawy, że nie są tą samą osobą, którą byli lata temu, ale wciąż robią te same stare rzeczy, co wcześniej.

W większości przypadków nie ma to sensu. Gdy się starzejesz i doświadczasz nowych rzeczy w życiu, zmiana jest normalna.

Czasami wyrastamy z innej osoby i to jest w porządku. To nie znaczy, że ta osoba była w jakiś sposób mniej niż my, wcale. Byli na różnych etapach życia, to wszystko.

Ludzie wybierają różne ścieżki, przestają podzielać te same przekonania, a powodów separacji jest wiele.

Ważne jest, aby rozpoznać, kiedy odpuścić. Odpuszczenie jest zazwyczaj nieprzyjemnym uczuciem, kiedy to się dzieje.

Nic dziwnego, znając całą pracę i wysiłek włożony w zbudowanie czegoś, od czego trzeba odpuścić.

Puszczenie czegoś, na czym kiedyś nam zależało, jest jak odpuszczenie części siebie.

Musimy jednak pamiętać, że wszystko dzieje się z jakiegoś powodu. Jego miejsce w moim życiu nie było przypadkiem. My byli miało być. Po prostu nie na zawsze.

Błędem jest lekceważenie znaczenia prawie Miłość. Nie wszystko musi być doskonałe, aby było wartościowe.

Mieliśmy być, żeby w końcu zdać sobie sprawę, czego chcę i to jest ważne. Chcę autentyczności. Chcę wolności. Chcę mieć szansę zepsuć sprawę. Chcę zobaczyć wszystko, co mogę zrobić.

Wszystko, czego nie mogłem z tobą zrobić.

Teraz wiem, że wystarczy mi sam. Nie potrzebuję nikogo do mierzenia mojej wartości poza mną.

Akceptuję wszystko, co mi się przydarzyło i szczęśliwie otwieram nowy rozdział. Daję sobie nowy początek.

Mam nadzieję, że kiedyś go zobaczę i nie będą mi przypominać złe wspomnienia, tylko te dobre. Spotkam się z człowiekiem, który pomógł mi nauczyć się w najbardziej nieoczekiwany sposób, że wystarczy.

W tym momencie będę wdzięczny i szczęśliwy, że oboje ruszyliśmy dalej.

Wdzięczny za to, co mam, nie boję się tego, czego chcę.