Nigdy naprawdę mnie nie kochałeś, kochałeś tylko sposób, w jaki cię kochałem

Teraz to wszystko zostało powiedziane i zrobione, możemy oboje przyznać, że nigdy tak nie było. Że nigdy mnie tak naprawdę nie kochałeś, po prostu spodobał ci się pomysł posiadania kogoś u twego boku. Uwielbiałeś nie być sam i mieć kogoś, kto się tobą zaopiekuje. Kochałeś tak, jak ja kochałem ciebie, nie mnie.

Nigdy tak naprawdę nie kochałeś mojego ciała, po prostu kochałeś to, jak się dla ciebie poruszało. Uwielbiałeś, jak wszyscy zazdrościliby ci, że masz mnie przy sobie. Uwielbiałeś to, jak miałeś wszystko, czego chciałeś od kobiety, jak wszystko zyskałeś, ale nie dałeś nic w zamian.

Kochałem cię bardziej niż siebie. Byłem tam dla ciebie po pracy na dwie zmiany w szpitalu, ale gdzie byłeś, kiedy cię potrzebowałem? Gdzie byłeś, kiedy straciłem pierwszego pacjenta?

Gdzie byłeś, kiedy pierwszy raz uratowałem życie? Zawsze zajęty, zawsze przygotowujący się do koncertu. „Kochanie, wiesz, że to jest dla mnie ważne. Bądź rozsądny." Ale ja też miałem być dla ciebie ważny i nigdy nie byłem.

Powinieneś był ją kochać, póki jeszcze się troszczyła

Nigdy mnie nie kochałeś, podobał ci się pomysł posiadania kogoś. Podobał ci się fakt, że byłem twoją siecią bezpieczeństwa. Że kochałem cię tak bardzo, że chciałem cię naprawić.

Ale udało ci się złamać mnie do tego stopnia, że ​​musiałem się naprawić. Uwielbiałeś mieć kogoś, komu można dać upust, narzekać na swoje niepewności, oczekując, że poprawię twoje ego. Byłem gotów ci pomóc, byłem gotów wybrać ciebie zamiast siebie, ale ani razu nie zrobiłeś tego samego dla mnie.

Ani razu nie byłem twoim pierwszym wyborem. A teraz, kiedy o tym myślę, nie sądzę, żebym był na drugim miejscu. To byłeś wszystko ty, zawsze ty.

Nigdy nie kochałeś mojego umysłu, kochałeś sposób, w jaki cię uwielbiał. Nigdy nie zauważyłeś, jaki byłem niesamowity. Ani razu nie zależało ci na tym, żeby zapytać mnie, jak minął dzień. Ani razu nie przejmowałeś się tym, żebym był zmęczony, żebym był wyczerpany.

A co jeśli nigdy nikogo nie kocham tak, jak cię kochałem?

Potrzebowałeś mnie, abym był przy tobie i oczekiwałeś, że przyjdę do ciebie, gdy tylko mnie zawołasz. Czy zauważyłeś w ogóle, że byłem czymś więcej niż ciałem? Czy zauważyłeś, jak bardzo mnie zraniłeś?

Czy zauważyłeś w ogóle, jak samotny czułem się tuż obok ciebie? Jak czułam się zdradzona, kiedy mówiłeś o innych kobietach?

Nigdy nikogo nie kochałeś, kochałeś tylko siebie. Kiedy nie chciałem być przy tobie, po raz pierwszy od sześciu lat, zwróciłeś się do kogoś innego.

Kiedy pozbawiłeś mnie całej miłości, całej siły, wszystkich emocji, po prostu przeszedłeś do następnej ofiary. Kiedy byłem złamany, to ty złamałeś mnie bardziej i po prostu chodziłeś po mnie. Przeszedłem przez pustą muszlę, która ze mnie została i nawet nie spojrzał za siebie. Cóż, do teraz.

Nigdy mnie nie kochałeś, kochałeś tylko tak, jak ja cię kochałem. Uwielbiałeś to, jak chciałem ci pomóc, jak byłem gotów odłożyć na bok swoje marzenia, aby Twoje spełniły się.

A co jeśli nigdy nikogo nie kocham tak, jak cię kochałem?

Uwielbiałeś to, jak byłam silna i niezależna, bo to oznaczało, że nie musiałaś. Ale potrzebowałem, żebyś był mężczyzną.

Potrzebowałem, żebyś był tam dla mnie, trzymał mnie, kiedy się rozpadałem. Zamiast tego byłaś wiejącym wiatrem, który rozsypał kawałki mnie po całym wszechświecie. Byłaś młotem, który roztrzaskał moje ściany, moją duszę. I ani razu nie było ci przykro.

A teraz jesteś tutaj. Próbujesz ze mną wrócić, bo cię zostawiła. Próbujesz dostać się pod moją skórę, teraz, kiedy zrobiła to samo, co ty. Zostawiła cię dla innego mężczyzny, bo ci nie wystarczyło.

I spodziewasz się, że zapomnę, że wyrzuciłeś sześć lat mojej miłości, sześć lat moich prób, sześć lat mojego oddania części mnie, aby cię uzupełnić?

Oczekujesz, że ci uwierzę, że zawsze mnie kochałeś? Czy kochałeś mnie, kiedy mnie zdradzałeś? Kochałeś mnie, kiedy z nią odszedłeś?

Kochałeś mnie, kiedy paradowałeś ją przede mną? Jesteś uzależniony od uczucia bycia kochanym i zgadnij, co kochanie? Musisz zasłużyć na czyjąś miłość. Musisz zasłużyć na czyjeś czas i poświęcenie. I już nie zasługujesz na moje.